Nie jest tak popularna w polskich ogrodach jak porzeczka czerwona, chociaż ma mnóstwo zalet, które doceni każdy, a szczególnie ten, kto dopiero rozpoczyna przygodę z uprawą owoców. Porzeczka biała to słodko-kwaśny owoc, który jest bogatym źródłem witaminy C oraz innych składników odżywczych. Idealnie nadaje się do bezpośredniego spożycia, a także jako składnik przetworów.
Porzeczka biała – nieskomplikowane sadzenie
To, w jaki sposób sadzić roślinę, zależy od jej postaci. Nie jest to jednak skomplikowany proces. Sadzonki porzeczki białej są zwykle dostępne jako rośliny kopane z gruntu (z tak zwanym odkrytym korzeniem). Można je sadzić zarówno jesienią (od października do listopada), jak i wiosną (od marca do początku kwietnia). Sadzonki powinny być sadzone około 5 cm głębiej niż rosły w szkółce, a odstępy pomiędzy krzewami muszą wynosić około 1,5 metra. Warto pamiętać o tym, aby nisko przyciąć krzewy po sadzeniu i pozostawić po jednym pąku nad ziemią (dzięki temu roślina będzie lepiej się krzewić i łatwiej wytworzy nowe pędy). Porzeczka biała w postaci piennej powinna po zasadzeniu być przywiązana do palików (w celu ochrony przed wyłamaniem). Pędy powinno przyciąć się na około 9 pąków. A co z roślinami sprzedawanymi w pojemnikach? Można sadzić je przez cały okres wegetacyjny (od wiosny do jesieni). Po sadzeniu nie muszą być one podcięte. Bez względu na to, jakiego rodzaju roślinę sadzimy, zawsze po sadzeniu należy ją obficie podlać, a glebę wyściółkować (za pomocą trocin, kory sosnowej lub przekompostowanego obornika).
Porzeczka biała – odporna na choroby i szkodniki
Warto wiedzieć, że porzeczka biała jest o wiele bardziej odporna na choroby i szkodniki niż na przykład porzeczka czarna. To dodatkowo przemawia za tym, aby rozpocząć jej uprawę w przydomowym ogrodzie lub na działce. W razie zaobserwowania uszkodzeń na krzewach należy jak najszybciej usuwać porażone organy, a rośliny dobrze jest opryskiwać gnojówkami albo wyciągami ze skrzypu, pokrzywy, cebuli czy czosnku. Będą one skutecznie zapobiegać pojawieniu się mszyc porzeczkowo-czyściecowych (powodują one deformacje oraz przebarwienia liści wierzchołkowych), wielkopąkowca porzeczkowego (sprawiają, że pąki są nienaturalnie nabrzmiałe) i zwójki (gąsienice powodują, że wierzchołkowe liście się zwijają oraz zostaje zahamowany rozwój pędów). Grzybowe choroby porzeczki białej również będą w znacznym stopniu ograniczone dzięki opryskom preparatami naturalnymi.
